De terugplaatsing (ICSI 1, poging 2)

Mijn 2 cellige cryo die al voor de
teruplaatsing zich tot 4 cellen had
doorgedeeld

Het was natuurlijk al maanden geleden dat ik mijn vorige terugplaatsing had dus hoe het precies in zijn werk ging was ik een beetje kwijt.
Toen ik in de supersonische stoel met mijn benen op de beenleuningen lag, biechtte ik dat op aan de dokter.
"Dan ga ik alles nog een keer vertellen" antwoordde ze. "Allereerst ga ik een eendenbek in brengen en maak u vagina schoon" Ze legde de klemtoon van vagina op de "gi". Ik zelf leg hem altijd op de "va". Meteen hoorde ik in mijn hoofd mezelf het woord op verschillende manier zeggen. De dokter praat ondertussen rustig verder. Ze heeft bespreekt mijn vagina weer en ik schrik uit mijn gedachten. "Ik breng een leeg IUI slangentje in om te kijken of dit soepel verloopt. Als dat is dan geven we een seintje aan de embryoloog en hij zal in een vergelijkbaar slangentje de embryootjes plaatsen." Ze legt de procedure die dan volgt uit.
Het is me helder en ik ben er klaar voor. Op 1 vraag na "Zijn mijn beide cryo's goed ontdooit?" Meteen daarop stelt de assistente door het luikje aan de embryoloog mijn vraag en zijn antwoord is JA.
Joehoe.. ze zijn allebei goed ontdooit!

Na de terugplaatsing mag ik in een verkoeverkamer wachten op de embryoloog. Die zal me vertellen hoe de embryootjes er uitzagen en van welke kwaliteit ze zijn.
Hij overhandigd me bovenstaande foto en ik voel me meteen trots. Mijn embryo ziet er prachtig uit! De embryoloog bevestigd mijn gedachte. Hij is namelijke van het kwaliteit nummer 1 en heeft zich al tot 4 cellen doorgedeeld. Ook de andere embryo is van kwaliteit nummer 1. Ze zijn beide optimaal om terug te plaatsen. Hij schud mij mijn hand en wenst me succes de komende weken.
Ik kijk nog een keer trots naar de foto en huppel bijna naar de auto. Wat was dit een fijne ervaring en wat voelt het goed om mijn embrootjes weer terug te hebben.

De dag is geprikt! (ICSI 1, poging 2)

Ik ken mijn gekke follikels ondertussen wel. Ze groeien lekker rustig en dan ineens groeien ze als een tierelier. Dus vandaag waren ze matig groot en de doker wilde me uitnodigen voor een 3e echo op maandag.
"Sorry maar dat lijkt me niet slim. Mijn follikels groeien langzaam en daarna zeer snel. Ik ben bang dat we maandag dan te laat zijn."
"Dus u wilt nu al een datum prikken voor de terugplaatsing?"
"Graag."
De dokter kan zich in mijn standpunt vinden en gaat dagen tellen. We spreken af dat woensdag de terugplaats-dag gaat worden. Fijn, fijn, fijn. Eindelijk weer een echte poging.

Vanavond zet ik de Pregnyl, maandag is mijn eisprong, dinsdag worden 2 van mijn mooie cryo's ontdooit en woensdagochtend krijg ik te horen hoe laat ik mag komen voor de terugplaatsing. Ik ben er klaar voor!

Uitgangsecho 1

Die zwarte boon is mijn baarmoeder
waar het baarmoederslijm zich
in opbouwt. Nu nog een soort
dikke streep midden in mijn baarmoeder
Klik op de foto voor beter beeld

"Ik meet je follikels op en dan maken we het plan" zegt de dokter terwijl ze met het echo-ding naar mijn baarmoeder zoekt.
"Het baarmoederslijmvlies is nog redelijk dun. Dat is prettig want dan zijn je follikels waarschijnlijk ook nog klein. Het zou fijn zijn als je eisprong na het weekeind is"
Ze vindt mijn follikels en meet ze op. "De grootste is ongeveer 12,5 mm. Nog lekker klein."

We spreken af dat ik zaterdag terug kom voor de volgende meeting. Het vermoedde is dat ze dan groot genoeg zijn om mijn eisprong te plannen en dus ook de terugplaatsing. Mjin follikels hebben namelijk de neiging om zeer rustig aan te groeien en dan ineens een groeispurt te maken. Dat maakt dat we al een aantal keer op het nippertje op tijd waren en soms net te laat.
Het is fijn dat de dokter zich dit herinnerd en daarom mij een keer extra wilt zien. "Gewoon voor de zekerheid."
Ik ben het helemaal met haar eens. Liever een keer te vaak dan net iets te laat!

Hij en ik

Ik zie Hem door het raam van het restuarant aan komen lopen. We zwaaien naar elkaar en als hij tegenover mij zit start het geklets. De sfeer is ontspannen en die blijft ook zo, zelfs als we het over de lange tijd hebben dat we al samen bezig zijn om een kindje te krijgen.
"Hou je het nog een beetje vol?" vraag ik hem. "Ja hoor, ik hoef maar weinig te doen. Voor jou kost het veel meer inspanning."antwoord hij. Ik vertel dat ik de belasting mee vind vallen en het eigenlijk nog goed volhou. "Niet dat ik nog niet zwanger hoef te worden maar ik had niet verwacht dat het hele ziekenhuis gebeuren zo goed vol te houden is." "Ondanks de vele maandelijkse bezoekjes?" vraagt Hij. "Ja zelfs dat. Het enige wat me nu opvalt, is dat ik minder emotioneel over de mislukte pogingen, het lange wachten en het onzekere proces ben dan toen ik hormonen spoot. Ik dacht toen dat ik nergens last van had maar terugkijkend denk ik dat ik in die maanden toch emotioneler was dan nu." Hij schept nog wat sla op zijn bord en ik drink mijn glas wijn leeg. We kletsen en lachen en als we afscheid nemen spreken we af dat we snel weer een keer samen gaan eten.

Het voelt zo goed met Hem. Het is een fijne, slimme, gevoelige en humoristische man. Hij weet goed wat hij wel en niet wilt en hoe hij zijn leven in wilt richten. Hij kan mij aan het lachen maken maar ook na laten denken over zaken. Het klikt en ik ben blij dat hij de vader van mijn kinderen wordt. Mochten zij zijn karakter erven dan weet ik dat mijn kinderen het gaan redden in de toekomst en mochten ze net wat meer van mij erven... ach dan weet ik dat het ook wel met ze goed komt. Wat mij betreft komt die positieve zwangerschapstest snel en is onze volgende afspraak niet een etentje maar een echo bij de verloskundige.

Vooruit

De krampen waren inderdaad de signalen dat deze IUI niet het gewenste resultaat heeft gebracht. Stom, balen en teleurstellend. Het was zo mooi geweest. Maar dat heb ik al vaker gedacht. Denk even aan de keer dat ik op de parkeerplaats heb geinsemineerd, de IUI waar mijn moeder bij aanwezig was of die ene met vriendin M aan mijn zijde of de terugplaatsing van mijn 2 prachtige embryootjes. Ach, eigenlijk was iedere poging een goede geweest om zwanger van te worden.
Maar ik denk dat mijn cryo terugplaatsing me dan eindelijk die gewenste zwangerschap en dat nu al gekoesterde kindje gaat brengen. Want dat is nog het enige wat ik niet meegemaakt heb in dit proces. Dit moet hem daarom wel gaan worden!
Dus kom maar op met die eisprong, kom maar op met die pregnyl, kom maar op met mijn mooie cryo's, kom maar op met die positieve zwangerschapstest!

Tja

Ik voel krampen in mijn buik. Het kan niet anders dan dit een beginnende menstruatie is. Vroeg want het is pas dag 11 na mijn eisprong. Maar echt heel vroeg is het ook niet dus het zal wel het begin van het einde zijn.
Confronterend is het wel dat net vandaag een bekende een positieve test in haar handen houdt. Precies zo'n test waar ik al 29 maanden op wacht. Zo'n test die voor mij nog steeds zo ver weg lijkt. Zo'n test waar ik 's nachts van droom en vurig op hoop. Zo'n test....
De felicitaties zijn oprecht. Voor haar is het fijn. Maar het maakt de kramp in mijn buik niet minder. Die lijkt alleen maar erger te worden.

Eventjes weg

"Oké, dan zie ik je morgen om 12 uur." We hangen op en ik loop naar boven. Ik leg mijn koffertje op bed en pak schone sokken uit de kast.

Morgen gaan vriendin M en ik een paar dagen naar België. Even onze hoofden leegmaken en energie op doen. We gaan genieten van het bourgondische leven en dus van chocolade, bier en vlaamse frieten! We gaan lekker kletsen en fantaseren over onze toekomst. Want we delen allebei de wens om moeder te worden en doen dit beide zonder partner. Bij haar gaat het ook niet zonder slag of stoot. We weten hoe het is om een wens te hebben en hoe hard je ook je best doet, deze (nog) niet in vervulling ziet gaan. We weten ook dat we allebei positief ingesteld zijn en kijken naar mogelijkheden en naar de toekomst. We kunnen samen klagen, huilen, lachen en elkaar motiveren om door te gaan. Dat maakt onze vriendschap sterk.

Dus we gaan veel kletsen en fantaseren en nog meer kletsen. We gaan lachen en leuke dingen doen. Gewoon om het kan en omdat we vinden dat we dit wel verdiend hebben.