Optimistisch doorloop ik de afgelopen week. Van een koffie-date naar een dagje uit met mijn zussen en moeder. Afgewisseld met werk en kletsen met vriendinnen. Ik voel me rustig en heb ergens een beetje hoop op een goede afloop.
Het gerommel in mijn buik maakt me ongerust. Het zijn geen menstruatiekrampen maar gerommel in mijn buik is gewoon geen goed teken. Een paar uur later zie ik wat roze op mijn wc papiertje. De volgende ochtend is het gerommel veranderd in een vage menstruatiekramp.
Ik kan het niet meer ontkennen.... ik ga ongesteld worden.
In de auto in de file laat ik een traan. Roep ik even boos dat ik het allemaal heel stom vind en denk na of ik verder wil. En dat wil ik. De teleurstelling die ik voel maakt het voor mij helder dat ik nog steeds zwanger wil worden. De loslaat-modus heeft vooral betrekking op het loslaten van mijn gefocustheid, van patronen in mijn leven, van allerlei verlangens en niet op mijn kinderwens. Ik sta meer ontspannen in een poging en heb een meer brede blik op de wereld. Dat voelt lekker. Het neemt niet mijn wens weg, het maakt mijn gevoelens meer behapbaar.
Vandaag vind ik het allemaal maar even stom. Stom dat het maar niet wilt lukken. Dat anderen wel zwanger worden. Dat ik niet eens een keer aan de goede kant van de medaille zit. Dat ik niet zwanger ben. Dat ik weer de feestdagen als alleenstaade zwangerloze en kinderloze vrouw moet doormaken. Vandaag vind ik dat maar even stom. Morgen is dat vast wel weer anders.
donderdag 29 november 2012
donderdag 22 november 2012
Op de bank
Ik zit weer op de wachtbank. Je zou bijna kunnen zeggen dat ik erop lig. Het voelt comfortabel en ontspannen. Ik zie wel waar het schip strand. De timing lijkt goed. De natuur doet de rest.
Ik trek, al liggend op de bank, een dekentje over me heen en zap wat rond. Na een turbulent weekeind is het fijn om lekker niks te doen. Gewoon een beetje te ontspannen.
Het turbulente weekeind kwam voort uit het loslaten van dingen. Alsof de afgelopen maanden er allerlei kleine radertjes zijn gaan draaien en de dingen dit weekeind op hun plaats zijn gevallen. Het is niet allemaal leuk maar wel goed. Ik sluit wat af en kijk nu echt vooruit. Zonder oogkleppen op maar met een open blik de wereld in.
Ik heb zin om te leven. Om nieuwe dingen mee te maken. Om mezelf te ontwikkelen. Om open te staan voor nieuwe ervaringen. Om geinspireerd te raken. Om iets nieuws mee te maken.
Ik schop het dekentje van me af. Door op de bank te zitten zal dat niet gaan gebeuren.
Ik scroll door mijn telefoon en whatapp een vriendin voor een koffie-date. Ik stap de wereld weer in. Klaar om die leuke onverwachten dingen mee te gaan maken. Klaar om van het leven te genieten.
Ik trek, al liggend op de bank, een dekentje over me heen en zap wat rond. Na een turbulent weekeind is het fijn om lekker niks te doen. Gewoon een beetje te ontspannen.
Het turbulente weekeind kwam voort uit het loslaten van dingen. Alsof de afgelopen maanden er allerlei kleine radertjes zijn gaan draaien en de dingen dit weekeind op hun plaats zijn gevallen. Het is niet allemaal leuk maar wel goed. Ik sluit wat af en kijk nu echt vooruit. Zonder oogkleppen op maar met een open blik de wereld in.
Ik heb zin om te leven. Om nieuwe dingen mee te maken. Om mezelf te ontwikkelen. Om open te staan voor nieuwe ervaringen. Om geinspireerd te raken. Om iets nieuws mee te maken.
Ik schop het dekentje van me af. Door op de bank te zitten zal dat niet gaan gebeuren.
Ik scroll door mijn telefoon en whatapp een vriendin voor een koffie-date. Ik stap de wereld weer in. Klaar om die leuke onverwachten dingen mee te gaan maken. Klaar om van het leven te genieten.
vrijdag 9 november 2012
Kan jij er iets mee?
Ineens ben ik het zat. De kast op mijn studeerkamer moet leeg. Ik zoek op zolder naar een geschikte curver box en vind 1 lege. Precies groot genoeg voor wat er in moet.
Ik loop naar de kast op de studeerkamer en open hem. Binnen 2 minuten liggen de door de jaren heen verzamelde kinderspulletjes in de box. Het lucht op. De kast was een soort altaar geworden waar ik nooit in keek. Durfde er ook geen andere spullen in te leggen want dit zou de kinderkamerkast worden. Nu ik steeds beter in beeld krijg dat het geluk van een kind niet voor mij weggelegd lijkt te zijn wil ik ook niet meer steeds onnodig met dingen geconfronteerd worden. Ik wil gelukkig zijn met wat ik heb en niet steeds zien wat ik niet heb.
De gevulde box gaat naar zolder. De inhoud hoort bij mijn leven. Weggooien wil ik niet.
Terwijl ik naar beneden loop bedenk ik me dat ik ook nog medicijnen in mijn koelkast heb liggen en naast mijn koelkast heb staan. Ik doe er niks mee. Misschien kan ik er iemand anders blij mee maken. Maar ja.... waar ga je in vredesnaam heen als je medicijnen kwijt wilt zonder dat ze in een container belanden. Misschien hier, misschien zijn er hier lezers die ze graag willen hebben voor een extra poging.
Het gaat om de volgende medicatie:
Het lucht op om dit te doen. Om verder te gaan. Wat de toekomst ook brengt, vasthouden aan wat er nu niet is werkt niet. Ik wil door. Me vrij voelen. Het liefst met een eigen kindje maar vooral met een gelukkig gevoel.
Ik loop naar de kast op de studeerkamer en open hem. Binnen 2 minuten liggen de door de jaren heen verzamelde kinderspulletjes in de box. Het lucht op. De kast was een soort altaar geworden waar ik nooit in keek. Durfde er ook geen andere spullen in te leggen want dit zou de kinderkamerkast worden. Nu ik steeds beter in beeld krijg dat het geluk van een kind niet voor mij weggelegd lijkt te zijn wil ik ook niet meer steeds onnodig met dingen geconfronteerd worden. Ik wil gelukkig zijn met wat ik heb en niet steeds zien wat ik niet heb.
De gevulde box gaat naar zolder. De inhoud hoort bij mijn leven. Weggooien wil ik niet.
Terwijl ik naar beneden loop bedenk ik me dat ik ook nog medicijnen in mijn koelkast heb liggen en naast mijn koelkast heb staan. Ik doe er niks mee. Misschien kan ik er iemand anders blij mee maken. Maar ja.... waar ga je in vredesnaam heen als je medicijnen kwijt wilt zonder dat ze in een container belanden. Misschien hier, misschien zijn er hier lezers die ze graag willen hebben voor een extra poging.
Het gaat om de volgende medicatie:
- Gonal-F = 1x 300 IE (houdbaar tot 3-13)
- Gonal-F = 1x 900 IE (houdbaar tot 3-13)
- Fostimon = 13x 75 IE (houdbaar tot 11-13)
- Pregnyl = 1x 5000 IE (houdbaar tot 4-14)
- Decapeptyl = 5x 0,5mg (houdbaar tot 11-14)
Het lucht op om dit te doen. Om verder te gaan. Wat de toekomst ook brengt, vasthouden aan wat er nu niet is werkt niet. Ik wil door. Me vrij voelen. Het liefst met een eigen kindje maar vooral met een gelukkig gevoel.
woensdag 7 november 2012
Ik ga door
Het loslaat-proces gaat nog even door, want ook deze maand geen zwangerschap.
Het waren andere wachtweken dan normaal. Ik voelde meer rust. Niet dat er geen teleurstelling was toen ik wist dat de poging voorbij was. Ik voel het in mijn hart en buik. Een teken dat ik de pogingen niet stop wil zetten. Maar de manier hoe ik met deze poging om ben gegaan bevalt me wel. Mijn blik was meer om me heen gericht en niet alleen op mijn eigen proces. Ik stond meer in het leven. Dat was fijn.
Dus ik blijf me richten op loslaten, op kansen zien en nemen. En terwijl ik dat doe maak ik een afspraak met donor 3 om samen weer een poging te wagen.
Het waren andere wachtweken dan normaal. Ik voelde meer rust. Niet dat er geen teleurstelling was toen ik wist dat de poging voorbij was. Ik voel het in mijn hart en buik. Een teken dat ik de pogingen niet stop wil zetten. Maar de manier hoe ik met deze poging om ben gegaan bevalt me wel. Mijn blik was meer om me heen gericht en niet alleen op mijn eigen proces. Ik stond meer in het leven. Dat was fijn.
Dus ik blijf me richten op loslaten, op kansen zien en nemen. En terwijl ik dat doe maak ik een afspraak met donor 3 om samen weer een poging te wagen.
Abonneren op:
Posts (Atom)