zaterdag 2 februari 2013

Verandering

Ineens zijn ze er weer, de wachtweken. Hij en ik konden maar 1x afspreken en gelukkig 1 dag voor mijn eisprong. Prima timing dus.

Ondertussen hoor ik regelmatig het goede nieuws dat er iemand zwanger is. Het verbaasd me steeds weer dat ik oprecht blij ben en er geen donker knagend duiveltje zit mee te kijken. Deze zwangerschappen staan los van mijzelf. Dat voelde ik voorheen niet zo. De aankondiging bracht mijn eigen wens en gemis naar de voorgrond. Dat doet het nu niet.
Iets gaat er dus goed met mij in het loslaat proces. Ontzettend fijn. Geen negatieve gevoelens maar gewoon rust en berusting in mijn eigen situatie. Daarbij onderneem ik ondertussen dus wel een poging en zo hou ik toch regie over mijn proces. Niet over de afloop maar wel over of ik een poging doe.

Hij is en blijft optimistisch. Hij denkt dat dit de laatste keer is dat we elkaar op deze manier zien. Het tovert bij mij een kleine glimlach op mijn gezicht. Het is goed dat iemand wel gelooft in een goede afloop. Mijn vele mislukte pogingen hebben mijn optimisme wel wat uitgevlakt. Een positieve vibe van buiten is dan wel lekker. En hij heeft gelijk. Het kan zo maar ineens wel raak zijn!


2 opmerkingen:

  1. tuurlijk kan het "zomaar" ineens raak zijn! Wel fijn dat je het enigszins los kan laten maar.... wie weet joh. Ik duim toch gewoon weer mee hoor! ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. gewoon ff een berichtje dat ik aan je denk.... en hier met m´n vingers gekruisd zit... zou wel onwijs gaaf zijn hoor als het nu `zomaar ineens raak´ zou zijn... maar wie weet zit je nu al te treuren of nog steeds in het ongewisse. We lezen het hier wel, groetjes en veel liefs!
    Hanneke

    BeantwoordenVerwijderen